Archiwum autora: Andrzej Dąbrówka

(Zrzut z chmur, cz. III) 3. Się utoczyło Z początku był wzorowy pion i nic nie wskazywało na ten błąd Gdy brać na szybie była ledwo mgiełką podszeptów wizją w mamrotaniu maga tu – zostawiwszy ślad na świeżym śniegu Się … Czytaj dalej →

Jakoś się zgadało na Twitterze o zaduszkowych wyprawach z dziećmi „na groby”. Nawet mnie to zmobilizowało, aby niektóre z zapisków o tamtych przejażdżkach nagrać i przenieść na podcast. Najpierw była opowieść „Widziałem oziminę”: Wystąpiła w niej w ważnej roli polna … Czytaj dalej →

Nie gniewajcie się na mroźny północny wiatr Jest rumianym z zimna niesfornym łobuzem Śmieci suchymi liśćmi gwiżdże Szczypie w uszy Ale on słyszał w dalekiej Arktyce Że tu rozkwitają magnolie i mirabelki Chce powąchać i przeliczyć kolory hiacyntów – różowych … Czytaj dalej →

Pięćdziesiąt lat po ślubie z Jadwigą, zawartym 29 maja 1971 w urzędzie w Podkowie Leśnej przypomnę nie tak stary wiersz Żołnierz i Dziewczyna, który w nadal nieznanym mi stopniu dotyczy naszego związku.

Czyta autor Z początku był wzorowypioni nic nie wskazywałona ten błąd Gdy brać na szybiebyła ledwomgiełką podszeptówwizjąw mamrotaniu maga tu – zostawiwszy ślad na świeżym śnieguSięutoczyło tęgi korpusdwa brzuchywielki łysy łeb Na łbie znalazło sięnakrycie dość błazeńskielecz utrzymane w ramach … Czytaj dalej →

Czyta autor Dopiero potem gdy się już otrzemyo wiele rzeczy mniej ruchliwych od nas– wtedy zaczyna się szał chustkap szub kryz boamuf lisów czapberetów nawet wielomoherowych Epoka Przymierzaniaprzybierania formi udawania rzeczy prostych krzywych kolistych i złączonych na krzyż Z łatwością … Czytaj dalej →

Czyta autor Najpierw jesteśmy nasząmamą bez ziemichmurąnieznacznych kolorowań Jak to obłoczkom zdarzasię namzabłądzić w obce stronya nawet powirować w dółgdzie gąszczgdzie mrokgdzie rój zabarwieńkryje twardy kształt Tam strącą nasprzechwycą gęstenieprzelotneżagle zieleni Złapią i zwiążą w siecipnącz takielunki Przyciągną nas przeciwstawnościąkrople … Czytaj dalej →