W tej rodzinie od dwustu lat nie było żadnej Łucji, aż dziś szczęśliwie otworzyła parę oczu. Jeszcze nie wiem, czy fiołkowych jak bodziszki czy modrych jak len.
Historię rodziny doprowadzoną wstecz do roku 1820, spisałem na blogu https://adabrowka.wordpress.com/2015/08/30/przodkowie/… Wtedy „Łucya Dąbrówczyna” była najstarszą znaną mi prababką. Zmarła 15 listopada 1820 w wieku lat 80, więc urodziła się w 1740.
W każdym razie na zdjęciu widać, że to nasza czwarta mała dąbrówka.
Po kilku dniach nowa Łucja podyktowała taki wiersz:
Było to 49 lat po tym, jak się zaczęła ta ścieżka możliwości (29 maja 1971). Te dwieście lat to nie aż tak dużo.
Informacje o Andrzej Dąbrówka
Tenured professor, Institute of Literary Research (Polish Academy of Sciences), Warsaw.
Ten wpis został opublikowany w kategorii
fotowiersz,
personal,
photo-poem,
poetry,
Uncategorized i oznaczony tagami
family,
flowers,
poetry. Dodaj zakładkę do
bezpośredniego odnośnika.
Przypomnę jak to było z pierwszą Wnuczką Oktawią.
https://www.salon24.pl/u/dabrowka/322846,moze-tam-warto-isc-fotowiersz
Pingback: Praporzodkowie | adabrowka
Odnotowałem pierwsze urodziny Łucji: https://anchor.fm/andrzej-dabrowka/episodes/ucja-ma-rok-e10qnf7